فاطمه ناموس عشق و کوثر بیکران حق است. دختری از نسل خورشید که آفرینش، حیات خویش را وامدار این شاهکار خلفت میداند . بانوی آیینه و آب که مهرش، عرش را زندگی بخشیده و قهرش جهان هستی را در هم می ریزد . همان انسان برتری که رضا و خشم پرودگار بسته به رضا و خشم او دارد . همو که وقتی به عبادت می ایستاد نورش آسمانیان را غافلگیر کرده و خدای کوثر آفرین ، عرفان ، اخلاص و عبودیت اورا به رخ فرشتگان می کشید .
دختری که مادر پدرش بود و جگر گوشه نبی . دسته گلی که پیامبر(ص) همواره او را می بویید و مشام جانش را از عطر دل انگیزش معطر می کرد و می فرمود : فاطمه از من است و من از فاطمه . فرزند دلبندی که چون پروانه گرد پدر می چرخید و غبار غم و اندوه را از چهره خسته و زجر کشیده او می زدود .
همسری که درس وفا ، ایثار، عفت ، حیا و شایسته ترین همسرداری را به زنان عالم از ازل تا ابد داد و در عشق به همسر و مولایش علی (ع) جانش را نیز فدا کرد .
شکی نیست که عنوان " شایسته ترین مادر " عالم ، فقط و فقط سزاوار فاطمه است و بس .
مادری که خود عصاره همه خوبی ها بود و فرزندانی در دامن فضیلتش پرورش یافتندکه تجسم کامل تمام زیبا یی های عالمند.
و چه بگویم در رثای شخصیت عظیم القدری چون زهرای مرضیه (س) ، هنگامی سلاله پاکش حضرت روح الله (ره) که ولادتش قرین با میلاد خجسته آن حضرت است در وصفش می گوید :
فاطمه زهرا (س) ، زنی بود که از حجره ای کوچک و خانه ای محقر انسان هایی تربیت کرد که نورشان از بسیط خاک تا آن سوی افلاک و از عالم ملک تا آن سوی ملکوت اعلی می درخشد .
و باز فرمود :صلوات و سلام خداوند تعالی بر حجره فاطمه (س) که جلوه گاه نور عظمت الهی و پرورشگاه زبدگان اولاد عالم است .
