گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب درباره به گزارش خبرنگار گروه انتخابات باشگاه خبرنگاران جوان؛ گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب درباره شنبه پس از انتخابات به شرح ذیل است:

نمایش الگوی مردم سالاری صادقانه

ایران اسلامی، اکنون بار دیگر الگوی مردم سالاری صادقانه‌ی خود را که مبتنی بر رأی و حضور مردم و نه مانند شیوه‌ی آمریکائی با لشکر‌کشی و تحمیل، است، در برابر ملتهای جهان و خاورمیانه به نمایش گذارده است. این حادثه‌ی شیرین به کام دشمنان تلخ است. انتظار می‌رود همه با هوشیاری و آگاهی خود نگذارند فتنه‌گری‌های احتمالی دشمن، شیرینی اننتخابات را از کام ملت ایران بزداید. 28 / 03 / 1384

 ملت، بزرگترین برنده انتخابات است

بزرگترین برنده‌ی این انتخابات، ملت ایران است که به رغم سمپاشی‌های دشمن خارجی و ایادی داخلی‌اش، شکوه و عظمت آفرید و بدبینان را غافلگیر کرد. 28 / 03 / 1384

طرفداران نامزدهای پیروز موفقیت خود را از خداوند بدانند

از طرفدارن انتخاباتی رئیس جمهور محترم میخواهیم که موفقیت خود را از کمک و هدایت الهی بدانند و در آینده نیز در همه‌ی عرصه‌های زندگی از خدای متعال کمک بخواهند.

از طرفداران انتخاباتی سایر نامزدهای محترم نیز میخواهم که خدا را بر توفیقی که به آنان داد تا بتوانند در پدید آوردن این فصل درخشان سهیم باشند، شکرگزاری کنند و خود را برای کمک به رئیس جمهور منتخب آماده سازند. 03 / 03 / 1376

    طرفداران سایر نامزدها احساس خسارت نکنند

از طرفداران انتخاباتی همه نامزدهای محترم و نیز از دست‌اندرکاران امور سیاسی در همه جای کشور میخواهم که قدر این نعمت الهی را بدانند و با متانت و رفتار خردمندانه، از بروز هر آنچه خدا و خلق را ناخشنود میسازد، جلوگیری کنند. در تجربه‌ی افتخار‌آمیز انتخابات مردمی همه‌ی ملت برنده‌اند. با طرح مسئله برنده و بازنده خواسته‌ی بدخواهان را که به جز به شکستن وحدت ملی نمیاندیشند برآورده نکنید و فضای زندگی مردمی را با غوغاهای تحمیلی آلوده نسازید.19 / 03 / 1380

طرفداران نامزدهایی که توفیق خدمت در مسئولیت رئیس جمهور نیافته‌اند، نباید احساس خسارت کنند. هر کس بر طبق عقیده‌ی خود تلاش کرده است، سرافراز است و آنگاه که این تلاش با نیت خیر و قصد الهی باشد برخوردار از پاداش و قبول خداوند است ان‌ شاءالله. 28 / 03 / 1384

دوران انتخابات دوران شور و التهاب است با پایان گرفتن انتخابات باید هیجان و التهاب، جای خود را به متانت و رفاقت و همکاری بدهد. همه، چه طرفداران نامزد منتخب و چه طرفداران دیگر نامزدهای محترم باید از خود ظرفیت و حلم و دانایی بروز دهند. هیچ احساسی، چه شادمانی و چه ناشادمانی، نباید کسی را به رفتاری برخلاف شأن یک انسان متعهد و خردمند وادار سازد. وحدت ملی و رفق و مدارا، تضمین‌ کننده‌ی امنیت کشور و خنثی‌کننده‌ی هر توطئه است.04 / 04 / 1384

حضور نامزدها بزرگترین کمک به رقابت انتخاباتی

از دیگر نامزدهای محترم ریاست جمهوری که با حضور در صحنه و طرح مباحث اساسی، ذهن‌های جوینده به ویژه جوانان را به راه اندیشیدن و تصمیم گرفتن کشاندند و زمینه‌ی حضور حماسی مردم را فراهم ساختند تشکر می‌کنم.19 / 03 / 1380

از نامزدهای محترم ریاست جمهوری که با آمادگی و حضور خود در میدان این آزمایش الهی، بزرگترین کمک را به ایجاد متنوع‌ در صحنه‌ی نامزدی ریاست جمهوری، این موج عظیم حضور ملی پدیدار نمیگشت و این افتخار برای ملت ایران به ثبت نمی‌رسید. 03 / 03 / 1376

پرهیز از گفتار تفرقه‌انگیز و دلسردکننده

اکنون که در نخستین ماههای سال همبستگی ملی و مشارکت عمومی، ملت ایران فصلی درخشان را رقم زدند، از همه و بویژه از عناصر سیاسی و دارندگان جایگاههای هدایت افکار عمومی و رسانه‌ها و دیگران می‌خواهم که همچنان روحیه‌ی همبستگی و مشارکت را تقویت کنند و از هر کار و گفتار تفرقه‌انگیز و دلسردکننده بپرهیزند. 28 / 03 / 1384

    شنبه پس از انتخابات، روز مهربانی و بردباری

به همه آحاد مردم و بویژه جوانان عزیز که سرزنده‌ترین نقش‌آفرینان این حادثه شورانگیز بودند، توصیه میکنم که کاملا هشیار باشند. همواره باید شنبه‌ی پس از انتخابات، روز مهربانی و بردباری باشد. چه طرفداران نامزد منتخب و چه هواداران دیگر نامزد‌های محترم، از هرگونه رفتار و گفتار تحریک آمیز و بدگمانانه پرهیز کنند. رئیس جمهور منتخب و محترم، رئیس جمهور همه‌ی ملت ایران است و همه و از جمله رقیبان دیروز باید یکپارچه از او حمایت و به او کمک کنند. بی‌شک این نیز امتحانی الهی است که موفقیت در آن خواهد توانست رحمت خداوند متعال را جلب کند. 23 / 03 / 1388

رئیس جمهور منتخب، رئیس جمهور همه ملت ایران

رئیس جمهور منتخب هر که باشد، رئیس جمهور همه‌ی ملت ایران است و همه به همکاری با او در پیشرفت کشور موظف‌اند. اینجانب نیز مانند همیشه از هر اقدام و حرکت ایشان در اداره قانونی کشور و حرکت در جهت اهداف نظام اسلامی حمایت خواهم کرد ان شاءالله. 28 / 03 / 1384

    فرصت ارزشمند تا پذیرش رسمی مسئولیت

اکنون پس از هفته‌ها گفتن و شنیدن، نوبت کار و اقدام است. رئیس جمهور منتخب تا پذیرش رسمی مسئولیت، دارای فرصت ارزشمندی‌ است، شایسته است این فرصت، بدون فوت وقت، مصروف اقدامهائی شود که شروع مسئولیت خطیر ریاست جمهوری بدان نیازمند است. همه‌ی مسئولان کشور و نخبگان بخشهای گوناگون، یاری ایشان را تعهدی انسانی و اسلامی بشمارند. 04 / 04 / 1384

    نخستین وظیفه‌ی نامزد منتخب

هر کدام از نامزدهای محترم که سرانجام از بیشترین رأی مردم برخوردار باشد، متعهد به این آرمان‌ها است و عدالت اجتماعی و رفع فساد و تبعیض و مقابله با توطئه‌های سیاسی و فرهنگی و اقتصادی نخستین وظیفه اوست. 28 / 03 / 1384

نقش مؤثر و تعیین‌کننده‌ی نامزدهای ریاست جمهوری و خلق این حماسه‌ی بزرگ ملی، انکار ناپذیر و سپاس از آنان بر همگان لازم است. 04 / 04 / 1384

   تلاش بی‌وقفه در راه رفع مشکلات کشور، از اولین ساعات اعلام نتیجه انتخابات

به رئیس جمهور محترم توفیق دوباره‌ی خدمتگزاری به مردم و کشور عزیز را تبریک می‌گوییم و ایشان را به وظیفه‌ی شکر الهی و قدردانی از ملت و اهتمام به وظائفی که قانون اساسی بر عهده ایشان نهاده است و تلاش بی‌وقفه در راه رفع مشکلات کشور متذکر می‌گردم. 19 / 3 / 1380

به رئیس جمهوری منتخب هرکه باشد توصیه می‌کنم که از اولین ساعات اعلام نتیجه‌ی انتخابات، خود را برای تلاش هر چه بیشتر و اهتمام افزون‌تر به خدمتگزاری خستگی‌ناپذیر برای این ملت وفادار و مخصوصا جوانان بالاخص طبقات محروم که پر شمارترین حامیان نظام اسلامی‌اند، آماده سازد و خدمت خود به ملت و کشور عزیز را در عمل نشان دهد. 28 / 03 / 1384

    یأس دشمن

خناسان و بدخواهانی که با انواع وسوسه‌های شیطانی و با بهره‌گیری از کاستی‌ها و فشار‌های ناشی از توطئه‌های دشمنان و جنگ تحمیلی، تلاش مذبوحانه‌یی را به همراه همه‌ی بوق‌های تبلیغاتی دشمنان برای نا‌امید کردن مردم و خالی‌ کردن صحنه با تمام توان آغاز کرده بودند، امروز ناکام و مأیوس گردیدند.

جای آن است که همه کسانی که دانسته و ندانسته در سراسر جهان اسیر تحریر‌های غلط و غیر واقعی خود و دیگران درباره ایرانند، اکنون به خود آیند و حقایق کشور عزیز ما را در رفتار و موضعگری‌های ملت بزرگمان صحیح و واقع‌بینانه درک کنند. 08 / 05 / 1368

    نتیجه‌ی انتخابات ملت هر چه شد، معتبر است

در امر انتخابات مرّ قانون باید عمل بشود؛ مرّ قانون باید عمل بشود. نتیجه‌ی انتخابات ملت هرچه شد، این معتبر است، این قانون است. بنده در انتخاباتها دخالت نمیکنم؛ هیچ‌وقت به مردم نگفته‌ام و نمیگویم این کس را انتخاب کنید، آن کس را انتخاب نکنید. فقط یک جا بنده دخالت میکنم و آن جایی است که کسانی بخواهند در مقابل رأی مردم و انتخابات مردم بایستند و با مزاحمت در مقابل رأی مردم، رأی مردم را بشکنند. هر کس بخواهد با نتیجه آراء ملت دربیفتد، بنده در مقابلش می‌ایستم.

در سال‌های گذشته و انتخاباتهای گذشته هم همینجور بوده، در سال 76 در سال 84 در سال 88 در سال 92؛ بعضی مقابل چشم مردم بوده و مردم مطلع شده‌اند؛ بعضی‌ها را هم مردم مطلع نشدند اما این حقیر در جریان قرار گرفته‌ام. در همه‌ی این سال‌هایی که شمردم، کسانی بودند که می‌خواستند در مقابل انتخابات بایستند که در سال 88 آشکار شد و آمدند در میدان اردوکشی کردند، و در آن سال‌های دیگر جور دیگری {بود}. در همه‌ی این سال‌ها بنده ایستادم و گفتم نتیجه انتخابا مردم هر چه هست باید تحقق پیدا کند؛ این جایی است که من در امر انتخابات دخالت می‌کنم و در مقابل مخالفین و معارضین انتخابات می‌ایستم؛ اما در بقیه امور دیگر نه، باید مرّ قانون عمل بشود؛ مردم تشخیص بدهند و حرکت کنند. 01 / 01 / 1396

    تبریک به رئیس جمهور منتخب مصداق رفتار نجیبانه است

یک نکته‌ی دیگری که در این انتخابات به نظر بنده برجسته بود و جا دارد که انسان خدا را شکر کند، این بود که بعد از انتخابات، نامزدهای مختلف با نجابت و قانون‌پذیری در این قضیه عمل کردند و واکنش نشان دادند؛ این خیلی چیز مهمی است. رفتند با رئیس جمهور منتخب، برادرانه و دوستانه دیدار کردند و به او تبریک گفتند، اظهار خرسندی کردند. بنده لازم است از این حضرات تشکر کنم. این است که کام مردم را شیرین می‌کند، این است که موجب می‌شود مردم احساس کنند موفقیت به دست آورده‌اند. الا اگر بدقلقی نشان می‌دادند، در این قضایا رفتار نانجیبانه می‌کردند، یک چیزی را بهانه می‌کردند، دعوایی راه می‌انداختند – که دعوا را به هر بهانه‌ای می‌شود راه انداخت – کام مردم تلخ می‌شد. اینکه ما بارها و به تکرار از حوادث سال 88 شکایت کردیم، گله کردیم، انتقاد کردیم، به خاطر این است. در یک انتخابات با عظمت و با شکوه مردم احساس پیروزی می‌کنند؛ بعد یک نفر، دو نفر، چهار نفر آدم بیایند کام مردم را تلخ کنند؛ در حالی که راه برای قانون‌گرائی وجود دارد. این، آن سال اتفاق افتاد؛ کام مردم تلخ شد، شیرینی انتخابات از مردم دریغ داشته شد؛ در انتخابات امسال نه، بحمدالله کام مردم شیرین شد، مردم شادی کردند. رفتار باید قانون‌مدارانه باشد. اینکه ما این همه تأکید کردیم بر اینکه قانون را رعایت کنید این نتیجه‌اش است. وقتی قانون رعایت شد، دهن مردم شیرین می‌شود، دل مردم شاد می‌شود. این باید برای همیشه برای ما درس باشد. مردم هم در اینجور قضایا تفرس می‌کنند، نگاه می‌کنند، چهره‌های سیاسی را شناسایی می‌کنند. آن چهره سیاسی که با نجابت، با قانونمداری در قضایا برخورد می‌کند، مردم از او خوششان می‌آید. آن کسانی که به قانون بی‌اعتنایی می‌کنند، واگرایی از قانون می‌کنند – به هر بهانه‌ای – آن‌ها را هم مردم شناسایی می‌کنند؛ از آن‌ها بدشان می‌آید. این هم یک نکته‌ی اساسی است. 05 / 04 / 1392

    پذیرش «نتیجه انتخابات» یک حق‌الناس است

یک بعد دیگر حق‌الناس بودن، پذیرش نتیجه‌ی قانونی انتخابات است؛ {یعنی} وقتی که به یک نتیجه می‌رسیم با مراکز قانونی تصدیق کردن که این است، پذیرش این نتیجه {حق‌الناس است}؛ ضد آن کاری که در سال 88 انجام شد. خب در سال 88 یک حرف منکر و مستنکری را آمدند مطرح کردند که تقلب شده است و باید این انتخابات خود بر هم بخورد؛ حالا مردم چقدر شرکت کردند؟ چهل میلیون! چهل میلیون {نفر از} مردم شرکت کردند در یک انتخاباتی و رأی دادند به کاندیدای مختلف، نامزدهای مختلف؛ این آقایان به ادعای تقلب {این را گفتند}. البته بنده با این‌ها خیلی مماشات کردند – حالا کارهای جزئی‌ای که انجام گرفت طولانی است – مماشات کردند، حرف زدیم، گفتیم بیایید، بگویید بروند صندوق‌ها را نگاه‌ کنند؛ هر تعداد صندوقی که شما می‌خواهید. اعتنا نکردند، گوش نکردند؛ بنابر این نبود که زیر بار این حرف بروند؛ زیر بار حرف حق نرفتند و برای مملکت خسارت درست کردند. من نمیدانم بنا است که این خسارتهایی که در سال 88 بر ما وارد شد کی جبران بشود؟ واقعا نمیدانم! هنوز جبران نشده. این هم یکی از نتیجه‌ی انتخابات را همه بپذیرند. 14 / 10 / 1394

    خدشه در سلامت انتخابات از عادتهای بد است

انتخابات‌های ما انتخابات‌هایی بوده است که بر طبق معیارهای متعارف بین‌المللی، یکی از بهترین و سالم‌ترین انتخابات بوده است با نصاب شرکت بالای مردم. متأسفانه یکی از عادتهای بدی که بعضی در داخل دارند، این است که دائما در سلامت انتخابات در هر دوره‌ای خدشه کنند. از قبل از انتخابات مکرّر دم بزنند از تقلب، از دغدغه، از اینکه چنین بشود، چنان بشود؛ این کار غلطی است. در طول این 37 سال،مردم به خاطر اعتمادی که در دوره‌های مختلف و دولتهای مختلف به نظام داشتند، در عرصه‌‌ی انتخابات شرکت کردند، حضور پرشور پیدا کردند. چرا بعضی‌ها به دست خودشان این اعتماد را میخواهند خدشه‌دار کنند؟ مردم به نظام اعتماد دارند. وقتی انتخابات هست، می‌آیند وارد انتخابات میشوند و رأی میدهند؛ چرا انسان بایستی این را خدشه‌دار بکند با دغدغه‌های بیخود و دروغین که مبادا {نخلفی بشود}. خب، معلوم است؛ اجازه داده نمیشود؛ مراقبتهای شدید انجام میگیرد. یکی از بزرگترین برکات وجود شورای نگهبان همین است که مراقبند؛ مراقب خطا و اشتباهند و اجازه نمیدهند تخلفی انجام بگیرد؛ دیگر دستگاه‌ها هم همین‌جور. در طول این سالها هم گاهی در بعضی از دوره‌ها به ما گزارش میشد که انتخابات اشکال پیدا کرده است؛ ما دستور میدادیم میرفتند تحقیق میکردند، معلوم میشد که تخیر، این جوری نیست. گاهی ممکن است در گوشه و کنار یکی تخلفی انجام بگیرد که در نتیجه‌ی انتخابات هیچ تأثیری نداشته باشد – آن مهم نیست – {اما} انتخابات در همه‌ی دوره‌ها سالم است. 18 / 06 / 1394

    شادمانی یا ناشادمانی نباید کسی را وادار به رفتار غیر خردمندانه کند

اکنون که حماسه‌ی سیاسی و نقطه اوج آن در جمعه‌ی بیست‌وچهارم خرداد با پیروزی ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی به سرانجام رسیده است، هیجان و التهاب روزها و هفته‌های رقابت، باید جای خود را به همکاری و رفاقت داده و طرفداران نامزدهای رقیب در آزمون بردباری و متانت و دانایی نیز جایگاه شایسته‌‌ی خود را به دست آورند. هیچ احساسی، چه شادمانی و چه ناشادمانی، نباید کسی را به رفتار و گفتاری دور از شأن خردمندی و فرزانگی وادار کند. نگذارید بدخواهان، احساسات مردم را ابراز خواسته‌های پلید خویش کنند. وحدت ملی و رفق و مدارا پشتوانه‌ی امنیت کشور و خنثی‌کننده‌ی ترفند‌های دشمنان است. 25 / 03 / 1392

ااین دعای شعبان، مناجات شعبان، مناجات همه ائمه است و در این، مسائل بسیار هست، معارف بسیار هست و ادب اینکه انسان چه جور باید با خدای تبارک وتعالی مناجات کند.جایگاه و عظمت مناجات شعبانیه از دیدگاه امام

در اسلام، برخی زمان ها بر اوقات دیگر، فضیلت و برتری دارد. این فضیلت، گاه به دلیل حادثه مهمی است که در آن زمان رخ داده است. چنان که عید مبعث به دلیل بعثت پیامبر گرامی اسلام و عید غدیر به علت برگزیده شدن علی (ع) به جانشینی رسول اکرم (ص) ، مبارک و با فضیلت شمرده شده اند. اما برخی اوقات و زمان ها، به خاطر ویژگی های خاصی که دارند، برتر و مهم هستند. سه ماه رجب ، شعبان و رمضان، ازجمله ماههایی به شمار می روند که بر فضیلت و کرامت آنها تاکید شده است.

 رسول گرامی اسلام (ص) در مورد ماه رجب می فرماید: رجب، ماه استوار خداوند است و بدان سبب آن را استوار نامیده اند که هیچ ماهی از نظر حرمت و عظمت به آن نمی رسد . مردم عصر جاهلیت ، رجب را بزرگ می داشتند. اما اسلام، بر عظمت و فضیلت آن افزود. پیامبر اکرم در جایی دیگر می فرماید: «بدانید که رجب، ماه خداوند و شعبان، ماه من و رمضان ، ماه امت من است.» در روایات و سخنان پیشوایان اسلام، همواره از این سه ماه به عظمت و شرافت یاد شده و آنها را موقعیتی مناسب برای عبادت و خودسازی دانسته اند. امام خمینی (س)، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در این مورد می فرماید: «این سه ماه رجب و شعبان و رمضان، برکات بسیار نصیب انسان، انسان هایی که می توانند استفاده کنند از این برکات، شده است.» (صحیفه امام، ج17، ص455) آیت الله خامنه ای، رهبر معظم انقلاب نیز این سه ماه را عید بندگان صالح خدا و وقت مناجات و تضرّع و توجه به درگاه خداوند می خواند.

در همین زمینه و به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک شعبان در یادداشتی به بررسی نظرات حضرت امام خمینی (س) در مورد خواندن دعا در ماه شعبان و به ویژه مناجات شعبانیه می پردازیم:

مناجات شعبانیه

مناجاتی که در ماه شعبان هست و من در نظر ندارم که در هیچ یک از ادعیه گفته شده باشد که ادعیه مال همه ائمه است. این دعای شعبان، مناجات شعبان، مناجات همه ائمه است و در این، مسائل بسیار هست، معارف بسیار هست و ادب اینکه انسان چه جور باید با خدای تبارک وتعالی مناجات کند. ما غافلیم از این معانی که وضع چی است. شاید بعضی از جهال ما هم اینطور اعتقاد دارند که این ادعیه وارد شده و این چیزهایی که از ائمه وارد شده است، اینها تشریفات است. می خواهند ما را یاد بدهند و حال اینکه مسئله این نیست، مسئله این است که در مقابل خدا ایستادند آنها، آنها می دانند که در مقابل چه عظمتی ایستادند، آنها معرفت دارند به خدای تبارک و تعالی و می دانند چه کنند و مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته، نه از این عارفها لفظی – بخواهد این را شرح کند و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است... (صحیفه امام، ج21، ص2)

تاکید بر خواندن مناجات شعبانیه

مناجات «شعبانیه» را خواندید؟ بخوانید آقا! مناجات شعبانیه از مناجات هایی است که اگر انسان دنبالش برود و فکر در او بکند، انسان را به یک جایی می رساند. آن کسی که این مناجات را گفته و همه ائمه هم به حسب روایت می خواندند، اینها، آنهایی بودند که وارسته از همه چیز بودند. مع ذلک آن طور مناجات می کردند، برای اینکه خود بین نبودند. هرچه بودند این طور نبوده که خودش را ببیند که، حالا من امام صادق ام دیگر، نه امام صادق مثل آن آدمی که در معصیت غرق است مناجات می کند، برای اینکه می بیند خودش هیچ نیست و هر چه هست نقص است و هر چه هست از اوست. هر چه کمال است از اوست، خودش چیزی ندارد هیچ یک چیزی ندارند، انبیا هم هیچی نداشتند. همه هیچ اند و اوست فقط ، همه هم دنبال او هستند، همه فطرت ها دنبال او هستند، منتها چون ما محجوبیم، نمی فهمیم که ما دنبال او هستیم؛ آنهایی که می فهمند، آنها وارسته می شوند و می روند سراغ همان معنا. این کمال انقطاعی که خواستند، این کمال انقطاع همین است که از همه این چیزهایی که هستش، اصلش به کنار باشند. انه کال ظلوما جهولا را که در آیه شریفه وارد شده است که عرضنا الامانه علی السموات والارض و الجبال فابین بعد می گوید: انه کان ظلوما جهولا بعضی می گویند که «ظلوما جهولا» بالاترین وصفی است که خدا برای انسان کرده؛ «ظلوما» که همه بت ها را شکسته و همه چیز را شکسته؛ «جهولا» برای اینکه به هیچ چیز توجه ندارد و هیچ چیز را متوجه به آن نیست، غافل از همه است. ما نمی توانیم این طور باشیم، ما امانتدار هم نمی توانیم باشیم، لکن می توانیم در آن راه باشیم. (صحیفه امام، ج19، ص253)

تفسیری از مناجات شعبانیه

و چه بسا مسائل عرفانی که در قرآن و این مناجاتهای ائمه اطهار سلام الله علیهم و همین مناجات شعبانیه مسائل عرفانی هست که اشخاص، فلاسفه، عرفا تا حدودی ممکن است ادراک کنند، بفهمند عناوین را، لکن آن ذوق عرفانی چون حاصل نشده است نمی توانند وجدان کنند. آیه شریفه در قرآن: ثم دنی فتدلی فکان قاب قوسین او ادنی خوب، مفسرین، فلاسفه در این باب صحبتهاکردند، لکن آن ذوق عرفانی کم شده است: الهی هب لی کمال الانقطاع الیک و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمة و تصیر ارواحنا معلقه بعز قدسک الهی و اجعلنی ممن نادیته فاجابک و ناجیته فصعق لجلاک اینها عناوینشان را خیال می کند انسان، خوب، ما هم می دانیم. نه عارف و نه فیسوف و نه دانشمند نمی توانند ذوب کنند چی هست مسئله. مسئله فصعق لجلالک که مبداش قرآن است: و خرموسی صعقا مسئله ای است که انسان گمان می کند که خوب افتاد غش کرد «صعق» یعنی غش کرد، اما این غش چی بوده است؟ غش حضرت موسی چه بوده است؟ این مسئله ای نیست که غیر موسی بفهمد یا :دنی فتدلی را، این مسئله ای نیست که غیر آن کسی که «دنو» پیدا کرده است بتواند فهم کند، ادراک کند، ذوب کند. یا همین جملاتی که دراین مناجات بزرگ است و بعض جملات دیگری که در آن هست، مسائلی است که به حسب ظاهر سهل است و واقعا ممتنع است. ریاضات بسیار می خواهد تا انسان بتواند بفهمد که ناجیته [با فتح تا] نه ناجیته [با ضم تا] «ناجیته» این چی است؟ خدا با آدم مناجات می کند، چی است مناجات؟ چه خواسته اند ائمه؟ (صحیفه امام، ج17، ص457 و 458)

لزوم ایمان به مناجات

این از دعاهایی است که من غیر از این دعا ندیدم که روایت شده است. همه ائمه این دعا را، این مناجات را می خواندند، این دلیل بر بزرگی این مناجات است که همه ائمه این مناجات را می خواندند. چی بوده است این؟ بین آنها و خدای تبارک و تعالی چه مسائلی بوده است؟ هب لی کمال الانقطاع الیک کمال انقطاع چی است؟ وبیدک لابید غیرک زیادتی و نقصی و نفعی و ضرّی؛ خوب، آدم به حسب ظاهر می گوید خوب، همه چیز با اوست. اما وجدان این مطلب که هیچ ضرری به ما نمی رسد الا به دست اوست، هیچ منفعتی نمی رسد الا به اوست، اوست ضار و نافع، اینها چیزهایی است که دست ماها از آن کوتاه است. و دعا کنید که خدای تبارک وتعالی به ما توفیق بدهد که در این ماه شریف و ماه شریف رمضان از این مسائل هم یک حظی ولو یک جلوه کوچکی در دلها و قلبهای ما واقع بشود، و لااقل مومن به این بشویم که قضیه «صعق» چه قضیه ای است. مومن به این بشویم که مناجات خدا با انسان چی هست. مناجات را مومن بشویم به آن، انکار نکنیم، نگوییم اینها حرفهای درویشی است. همه این مسائل در قرآن هست به نحو لطیف و در کتب ادعیه مبارکه ما که از ناحیه ائمه هدی وارد شده است، همه این مسائل هست، نه به آن لطافت قرآن، لکن به نحو لطیف. آن هم و همه اشخاصی که بعدها این اصطلاحات را به کار برده اند فهمیده و نفهمیده از قرآن و حدیث گرفتند، و ممکن است که اصل مسندش هم درست ندانند؛ البته به حقیقت اش هم کم آدمی است که می تواند پی برد تا چه رسد به اینکه ذایقه روح بچشد این را. چشیدن ذایقه یک مسئله فوق این مسائل است. (صحیفه امام، ج17، ص 458)

معنای کمال انقطاع

در مناجات مبارک شعبانیه می خواند: «الهی هب لی کمال الانقطاع الیک و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمة و تصیر ارواحنا معلقه بعز قدسک. الهی و اجعلنی ممن نادیته فاجابک و لا حظته فصعق لجلالک فناجیته سرّا.»

این کمال انقطاع، خروج از منزل خود و خودی و هرچه و هر کس، و پیوستن به او است و گسستن از غیر، و هبه ای الهی است به اولیای خلص پس از صعق حاصل از جلال که دنبال گوشه چشم نشان دادن او است و لا حظته... و ابصار قلوب تا به ضیاء نظره او نور نیابد، حجب نور خرق نشود و تا این حجب باقی است، راهی به معدن عظمت نیست و ارواح تعلق به عز قدس را درنیبندد و مرتبت تدلی حاصل نیاید ثم دنی فتدلی. ادنی از این، فنای مطلق و وصول مطلق است. (صحیفه امام، ج18، ص443 و 444)

مناجات کم نظیر

آن چیزی که در قرآن به طور اسرار است، در ادعیه ائمه ما به طور اسرار است. در دعای شعبانیه می خوانیم که عرض می کند به خدا: واجعلنی ممن نادیته فاجابک و لاحظته فصعق لجلالک فناجیته سرا و عمل لک جهرا، مسئله «صعق» را می آورد در میان، همان معنایی که در قرآن کریم راجع به حضرت موسی می گوید: فلما تجلی ربه للجبل و موسی در «صعق» واقع شد. این ماه صعق است و این هم ماهی است که همان صعق را می خواهد. این ماه تجلی الهی است بر پیغمبر اکرم و این ماه تجلی الهی به تبع پیغمبر اکرم بر امامان است. حضرت مهدی- سلام الله علیه- ابعاد مختلفه دارد که آنچه که برای بشر واقع شده است، بعض ابعاد اوست؛ چنانچه آنچه از قرآن و پیغمبر اکرم برای بشر معلوم شده است، بعض ابعاد آن معنویات است، معنویاتی در قرآن است که برای هیچ کس جز پیغمبر اکرم و کسانی که شاگرد او هستند و از او استفاده کرده اند، کشف نشده است. و در ادعیه ما مسائلی است که همان طور است؛ همان طوری که رسول اکرم به حسب واقع، حاکم بر جمیع موجوات است. آن خاتم رسل است و این خاتم ولایت. آن خاتم ولایت کلی بالاصاله است واین خانم ولایت کلی به تبعیت است. پس این دو ماه، ماههایی هستند که باید ما راجع به آنها احترام قائل بشویم و ادعیه ای [را] که دراین ماه مبارک؛ ماه معظم شعبان وارد شده است و پس از آن در ماه مبارک رمضان وارد شده است بخوانیم و درش تدیّر کنیم. (صحیفه امام، ج20، ص249 و 250)

ضرورت تفسیر دعاهای ائمه

مفسرانی که اهل این معانی هستند، ادعیه ائمه را تفسیر کنند! مناجات شعبانیه از مناجاتهایی است که کم نظیر است؛ مثل دعای ابو حمزه که از حضرت سجاد وارد شده است، آن هم کم نظیر است و این هم کم نظیر است. دعای کمیل در شعبان وارد شده است و یکی از ادعیه ای است که در پانزده شعبان، شب پانزده شعبان خوانده می شود، مشتمل بر اسراری است که دست ما از آن کوتاه است. از ائمه هدی ادعیه ای وارد شده است که مضامین آنها را باید تامل کرد، و آنهایی که اهل نظر هستند، اهل معرفت هستند، بر آنها شرح کنند؛ آنها را به مردم ارائه بدهند، اگر چه هیچ کس نمی تواند آن چیزی [را] که به حسب واقع هست، شرح کند. ما از این مسئله باید بگذریم و همان اکتفا کنیم به اینکه ما تابع هستیم. و ما قائل به این هستیم که نور نبوت و نور امامت از صدر خلقت بوده است و تا آخر خواهد بود. (صحیفه امام، ج20، ص

نگاهی به نقش مادران و همسران انقلابی شهدای انقلاب اسلامی به بهانه ایام فاطمیه؛

فاطمیه، روایت بانوی انقلابی

شب همان شب که سفر مبدأ دوران می‌شد
خط به خط باور تقویم مسلمان می شد

شب همان شب که جهانی نگران بود آن شب
صحبت از جان پیمبر به میان بود آن شب

در شب فتنه، شب فتنه، شب خنجرها
باز هم چاره علی بود نه آن دیگرها

مرد مردی که کمر بسته به پیکار دگر
بی زره آمده در معرکه یک بار دگر

تا خود صبح خطر دور و برش می‌ رقصید
تیغ عریان شده بالای سرش می ‌رقصید

مرد آن است که تا لحظه آخر مانده
در شب خوف و خطر جای پیمبر مانده

گر چه باران به سبو بود و نفهمید کسی
و محمد خود او بود و نفهمید کسی

در شب فتنه شب فتنه شب خنجرها
باز هم چاره علی بود نه آن دیگرها

دیگرانی که به هنگامه تمرّد کردند
جان پیغمبر خود را سپر خود کردند

بگذارید بگویم چه غمی حاصل شد
آیه ترس برای چه کسی نازل شد

بگذارید بگویم خطر عشق مکن
جگر شیر نداری سفر عشق مکن

عنکبوت آیه ‌ای از معجزه بر در دوخت
تاری از رشته ایمان تو محکمتر دوخت

از شب ترس و تبانی چه بگویم دیگر!؟
از فلانی و فلانی چه بگویم دیگر؟

یازده قرن به دل سوخته ‌ام می ‌دانی
مُهر وحدت به لبم دوخته ‌ام می ‌دانی 

باز هم یک نفر از درد به من می‌گوید
من زبان بسته ‌ام و خواجه سخن می‌گوید

من که از آتش دل چون خُم مِی در جوشم
مُهر بر لب‌ زده، خون می‌خورم و خاموشم

طاقت ‌آوردن این درد نهان آسان نیست
شِقشقیّه است و سخن گفتن از آن آسان نیست

شعر از حمید برقعی

* استفتاء از مقام معظم رهبری

در سایت  «khamenei.ir» این سوال مطرح شده است که؛« چند سالی است در شب اول ماه ربیع‌الاول حرکتی در بعضی مساجد باب شده است، شائبه بدعت و یا ترویج نوعی خرافه در آن می‌رود، ماجرا از این قرار است که در شب اول ماه ربیع‌الاول از حدود نیمه‌شب تا اذان صبح افرادی که غالباً خانم‌ها هستند با در دست داشتن شمع پشت درب مساجد مراجعه و با کوبیدن به درب مساجد و خواندن اذکاری توسل جسته و حاجات خود را طلب می‌نمایند، البته این عمل را تا هفت مسجد ادامه می‌دهند و خصوصاً این حال توسل در هنگام اذان صبح به اوج خود می‌رسد و معتقد هستند بدینوسیله اتمام ماه صفر و آمدن ماه ربیع‌الاول را خبر می‌دهند نظر حضرتعالی در این باره چیست؟»

پاسخ آیت‌الله خامنه‌ای به این پرسش این‌گونه است؛ «عمل مذکور مستند روایی ندارد و شیوه‌ای قابل تأیید نیست. اگر چه اصل اذکار و ادعیه و طلب حاجات از خداوند متعال عمل پسندیده‌ای است، لکن اشکال در شیوه عمل به نحو یاد شده است، آقایان علمای اعلام (دامت افاضاتهم) و مؤمنین (ایدهم الله تعالی) با پند و اندرز و موعظه و نصیحت از رواج چنین رفتارهایی که چه بسا ممکن است منتهی به وَهْن مذهب گردد، جلوگیری نمایند.»

دق‌الباب»؛ خرافه، بدعت یا سنت

«دق‌الباب می‌کنند تا آمدن ماه شادمانی‌ها را تبریک بگویند»؛ برخی‌ افراد در شب پایان ماه صفر و آغاز ماه ربیع‌الاول به درب هفت مسجد می‌روند تا به قولی «دق الباب» کنند، رسمی که گفته می‌شود خرافه‌ای بیش نیست.

به گزارش خبرنگار ایسنا، گفته می‌شود در شب اول ماه ربیع‌الاول چند ساعتی قبل از نماز صبح باید درِ هفت مسجد را کوبید و با این کار پایان دوماه عزاداری و آغاز ماه شادمانی حضرت زهرا (س) را اعلام کرد و این‌گونه از دستان حضرت زهرا (س) صله دریافت کرد و حاجت طلبید.

در سال‌های ابتدایی این مراسم، به کوبیدن در مسجد و سپس اقامه نماز صبح در آخرین مسجد اکتفا می‌شد. اما با گذشت زمان برخی کارهای دیگر به آن اضافه شد، تضرع، ناله، گریه بر در مسجد، پخش نذورات، شیرینی، شکلات و پس از آن در آخرین مسجد خواندن دعای توسل و حتی روشن کردن شمع بر در مسجد و آب و جارو کردن مقابل آن و البته برخی نیز برای بی‌بهره‌نماندن از خواب شب، این رسم را تا آن‌جا جلو بردند که از نماز مغرب و اول شب، این رسم را آغاز می‌کردند.

کوبیدن در 7 مسجد سند شرعی ندارد

حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسین گلمیرزاده در دی ماه سال 93 در گفت‌وگویی با ایسنا مطرح کرد: کوبیدن در 7 مسجد سند شرعی ندارد و در شأن مومنین نیست که این کار را انجام دهند.

معاون فرهنگی تبلیغات اسلامی گیلان تصریح کرد: از طرفی شمع روشن کردن و ضربه زدن به در و دیوار مسجد که سبب خرابی مسجد می‌شود، فعلی حرام است که این عمل نیز باید ترک شود.

گلمیرزاده با بیان این‌که متاسفانه این عمل خرافی دامن‌گیر استان ما نیز هست، گفت: از تمامی روحانیون، ائمه جماعات و مبلغین خواسته شده است تا این عمل خرافی را به اطلاع مردم برسانند.

وی خاطرنشان کرد: اعمال هر ماه نو و نماز اول آن ماه، صدقه دادن و دعا در حق دیگران از اعمالی است که در ابتدای هر ماه می‌توان انجام داد.

آیت‌الله مکارم‌شیرازی هم در دی ماه 93 در پاسخ به استفتایی نظر خود را درباره تجمع پشت درب مساجد در شب اول ماه ربیع الاول اعلام کرد.

در این پاسخ آمده است:

«با توجّه به این‌که این عمل در روایات معصومین(علیهم السلام) وارد نشده، انجام آن به عنوان یک امر مستحبّ شرعی جایز نیست و سزاوار است ائمّه محترم جماعات مردم را به سوی مراسم و توسّلاتی دعوت کنند که در روایات معصومین(علیهم السلام) وارد شده است و گرنه ممکن است افراد منحرف برای وهن مذهب هر روز امر تازه‌ای اختراع نمایند و ناآگاهان را به سوی آن دعوت کنند.»

*خرافه، بدعت یا سنت

و حجت الاسلام حسین هاشمی از محققان حوزه علمیه قم در سال 91 در گفت‌وگویی با یکی از رسانه‌ها گفت: اعمالی پس از پایان ماه صفر بین مردم رایج است از جمله کوبیدن در هفت مسجد، روشن کردن هفت شمع مقابل در مساجد یا جارو کردن مساجد که اینها از نظر تاریخی هیچگونه سندیتی ندارد و از سیره بزرگان و علما نبوده است.

وی ادامه داد: این موارد، پیشینه روایی ندارد و بیشتر آداب و رسومی قومی و بومی است. به عنوان مثال در برخی مناطق استان بوشهر نیز دیده‌ شده است که مردم به نشانه پایان نحسی ماه صفر، قلیان می‌شکنند.

او حتی تاکید کرد: متاسفانه در بسیاری از موارد این اعمال با خرافات مخلوط شده و به مواردی انحرافی در دین تبدیل می‌شود. اگر عملی در دین وارد نشده باشد و با عنوان دین انجام شود، علاوه بر اینکه ثوابی ندارد، بلکه گناه نیز محسوب می‌شود، چرا که بدعت در دین نهی شده است.

حجت‌الاسلام هاشمی با اشاره به روایت «من بشرنی بخروج صفر قله الجنه؛ هر کس به من بشارت دهد که ماه صفر تمام شده است، بهشت برای اوست» به عنوان یکی دیگر از تحریفات خروج از ماه صفر ادامه داد: این روایت نیز از سند متقنی برخوردار نیست و به احتمال فراوان این روایت در مورد ابوذر غفاری بیان شده است، اما عده‌ای این روایت را دال بر این گرفته‌اند که بشارت دادن پیامبر به اتمام ماه صفر، ثواب و پاداش دارد.

وی درباره آداب خاص خروج از ماه صفر و حلول ماه ربیع‌الاول در روایات اسلامی و اعمال مستحبی این ماه نیز بیان کرد: در مفاتیح‌الجنان شیخ عباس قمی آداب خاصی برای این امر ذکر نشده و تنها به ذکر اعمال شب اول ماه بسنده شده است. ولی در برخی روایات، اقامه نماز شکر به شکرانه اقامه دو ماه عزاداری و عبادت، روزه گرفتن، صدقه دادن، کمک به مستمندات و قرائت زیارت پیامبر(ص) و امیرالمومنین علی(ع) در ابتدای این ماه توصیه شده است.

* استفتاء از مقام معظم رهبری

در سایت «khamenei.ir» این سوال مطرح شده است که؛« چند سالی است در شب اول ماه ربیع‌الاول حرکتی در بعضی مساجد باب شده است، شائبه بدعت و یا ترویج نوعی خرافه در آن می‌رود، ماجرا از این قرار است که در شب اول ماه ربیع‌الاول از حدود نیمه‌شب تا اذان صبح افرادی که غالباً خانم‌ها هستند با در دست داشتن شمع پشت درب مساجد مراجعه و با کوبیدن به درب مساجد و خواندن اذکاری توسل جسته و حاجات خود را طلب می‌نمایند، البته این عمل را تا هفت مسجد ادامه می‌دهند و خصوصاً این حال توسل در هنگام اذان صبح به اوج خود می‌رسد و معتقد هستند بدینوسیله اتمام ماه صفر و آمدن ماه ربیع‌الاول را خبر می‌دهند نظر حضرتعالی در این باره چیست؟»

پاسخ آیت‌الله خامنه‌ای به این پرسش این‌گونه است؛ «عمل مذکور مستند روایی ندارد و شیوه‌ای قابل تأیید نیست. اگر چه اصل اذکار و ادعیه و طلب حاجات از خداوند متعال عمل پسندیده‌ای است، لکن اشکال در شیوه عمل به نحو یاد شده است، آقایان علمای اعلام (دامت افاضاتهم) و مؤمنین (ایدهم الله تعالی) با پند و اندرز و موعظه و نصیحت از رواج چنین رفتارهایی که چه بسا ممکن است منتهی به وَهْن مذهب گردد، جلوگیری نمایند.»

به گزارش ایسنا، البته یکی از آداب مرسوم در پایان ماه صفر که با شهادت امام رضا(ع) نیز همراه است، حضور در بارگاه آن امام فرزانه و ایجاد پیوند عاطفی و ولایی با ایشان است، پیوندی که در زیارت تمام معصومان وارد شده است.

با این وجود و بنابر نظر فقها و بر اساس آنچه در روایات مستند و معتبر آمده است، مستحب است که مومنان در شب پایانی ماه صفر و اول ماه ربیع‌الاول؛‌ به یاد مجاهدت امیرالمومنین(ع) به مساجد رفته و تا سحر به راز و نیاز و مناجات بپردازند.

و از سوی دیگر بهترین اعمال در روزهای عید و شادی ائمه وارد شده فرستادن صلوات بر محمد و آل محمد است که در هر شرایطی سفارش شده است

توشه ای از کلام رهبری

حرکت قافله انقلاب متوقف نمی‌شود

ما و از نفس‌افتاده‌ها

مردم ایران با انقلاب اسلامی مسیرِ جدیدی را پیش رویِ خود گشودند. هدف، رسیدن به «آرمان‌ها» بود که در واقع «قله‌های تعالی و پیشرفت» هستند: «آرمانها مثل قله‌اند... آرمانها را به این تشبیه کنید. انسان دوست میدارد به آن قله برسد. 92/5/6» انقلاب، اهداف و آرمان‌های مشخصی دارد: «آرمانها چه هستند؟... ایجاد جامعه‌ اسلامی و تمدّن اسلامی یعنی احیای تفکّر اسلام سیاسی... اعتماد به نفس ملّی و اعتقاد به قدرت و توانایی ملّی... مبارزه با نظام سلطه و استکبار... عدالت‌خواهی... سبک زندگی اسلامی... آزادی‌خواهی... رشد علمی. 94/4/20» دست‌یابی به این قله‌ها و طی این مسیرِ پُرپیچ و خم فقط با «پرهیزگاری» و «تلاش» میسر است: ««بوَرَعٍ»، با ورع؛ «وَ اجتِهادٍ»، با کوشش، با تلاش، تنبلی ممنوع است، بیکارگی ممنوع است، خسته شدن ممنوع است. 93/1/31»  البته: «رسیدن به قله، بدون عبور از گردنه‌ها، یک خیال باطل است. 91/7/12» و البته: «اگر بخواهید به قله برسید، باید بروید از همین پائین کوه شروع کنید، حرکت کنید، سختی‌ها را تحمل کنید، عرق بریزید، خسته بشوید، مشکلات فراوانی را در راه تحمل کنید. 91/7/12»

توهمِ پایان انقلاب
در این مسیر، «خطرِ خسته شدن» خواصِ جامعه را تهدید می‌کند: «کسانی که روی مردم اثر می‌گذارند چند خطر بزرگ آنها تهدیدشان می‌کند که باید بسیار مراقب باشند. یکی خطر خسته شدن است. 79/3/14» در طول این راه: «بعضیها در بین راه قوه‌شان تمام می‌شود. بله؛ ضعیفترها وسط راه آذوقه‌شان تمام می‌شود... این همان ارتجاع و برگشتن است. 78/9/26» در واقع: «اینها به ضرر خودشان عمل میکنند... آن کسانی که از راه انقلاب برگردند، مثل کسانی هستند که در تابستان روزه گرفته‌اند و تا اواخر روز، روزه را حفظ میکنند، اما یک ساعت به غروب، دو ساعت به غروب طاقتشان تمام میشود؛ افطار میکنند. 87/3/14» و صحبت از «پایان انقلاب» می‌کنند: «اعلام کردند انقلاب تمام شد! خودشان تمام شده بودند؛ خودشان ذخیره‌شان ته کشیده بود، قادر به ادامه‌ راه نبودند؛ دنیا را، جامعه را،   انقلاب را به خودشان قیاس کردند؛ اشتباه کردند. 89/6/31»

نشانه خسته شدن
نتیجه این «خسته شدن» و «بُریدن» در «برخورد با دشمنانِ مستکبر و مشکلاتِ ایجاد شده توسط آنها» نمود پیدا می‌کند: «بعضیها با نام عقلانیت... با نام پرهیز از جنجال و دردسر بین‌المللی، میخواهند از مبانی انقلاب و اصول انقلاب کم بگذارند! این نمی‌شود. این نشانه‌ بی‌صبری و نشانه‌ خسته‌شدن است. گاهی این خسته شدن را - که خودشان خسته شده‌اند - به مردم نسبت می‌دهند. 87/6/19» اینگونه است که «ایستادگی مقابل زیاده‌خواهی دشمن» را «اقدامیِ بی منطق» و راه حلِ رفع مشکلات را «سازش» معرفی می‌کنند. و این دقیقا خواسته استکبار است: «آنچه آمریکا از ملت ایران میخواهد، این است که ملت ایران وابستگی را قبول کند... فشارهائی که می‌آورند، برای این است. برای این است که دولت‌های جمهوری اسلامی را خسته کنند، ملت را خسته کنند. 87/8/8» اما ریشه این خسته شدن و رها کردن راهِ انقلاب «دوری از خدا» و «غلبه ی هوسها» است: «وقتی با خدا قطع رابطه شد، انسان حتّی خودش را هم درست نمیتواند بشناسد، چه برسد به جامعه‌اش، چه برسد به آرمانهایش. چه جور انسان با خدا قطع رابطه میکند؟ وقتی که هوس‌ها، گرایش‌های مادی، خودمحوری‌ها بر جان انسان غلبه پیدا کرد... آن وقت متوقف می‌شوند... اینها ریزش‌ها هستند. 89/6/31»

وعده الهی
اما نکته مهم این است که: «آینده متعلق به ملت ایران است. آینده‌ ملت ایران، رسیدن به قله‌های والای علم، اقتدار، رفاه و شرف است. و این وعده‌ الهی است. 87/8/8» با خسته شدن و پشیمانیِ «از نفس افتاده‌ها» حرکتِ «قافله انقلاب» متوقف نمی‌شود: «اینجور نیست که با روی گرداندن کسانی، این حرکت عظیم، این بنای معظم و شامخ تکان بخورد. با برگشتن یک عده‌ای از این قافله‌ی عظیم، هرگز این قافله از راه باز نمیماند. 91/7/22» و البته نباید فراموش کنیم که «ایمانِ با طراوت دینی» تنها راهِ مقابله با «آفتِ خستگی» در این مسیر است: «هر چیز دیگری قابل خسته شدن است، جز ایمان با طراوت دینی. این می‌تواند آن قدرتها را به چالش بکشد و تعدیل کند و در نهایت آنها را از بین ببرد. 92/2/9»

وطن امروز