بسم الله الرحمن الرحیم
روزی خلیفه دوم جوانی را دید که صورتش کبود شده است . علت را جویا شد . به او گفتند ، کبودی صورت این جوان در اثر سیلی محکمی است که علی ابن ابیطالب (ع) به او زده است .
 خلیفه تعجب کرد .لذا در اولین فرصت که علی (ع) را دید از او  سوال نمود ، یا علی ، چرا به صورت این جوان چنان سیلی نواختی که صوذتش کیود شده ؟.حضرت علی (ع) پاسخ داد : این جوان را در حالی ملاحظه کردم که داشت با چشمان هرزه خود به نوامیس مردم نگاه می کرد و نظر بازی می نمود . من هم ادبش کردم . 
خلیفه دوم با شنیدن این سخنان رو به جوان کرد و گفت : برو جوان ،فقد راک عین الله و ضربک ید الله . یعنی چشم خدا تو را در حال گناه دیده و دست خدا به تو سیلی زده است .
راستی اگر تقاص گناهان خود را در این دنیا بدهیم بهتر نیست ؟ آیا رسوایی دنیا بهتر از رسوایی آخرت نسیت ؟ هر چند خدا آنقدر فضل و کرم دارد که بدون اینکه رسوا و مفتضحمان کند توبه مان را بپذیرد و ما را در جمع خوبان درگاهش قرار دهد . یادمان باشد گناه عاقبت ندارد و آدم گناهکار اگر توبه نکند چوب گناهش را می خورد آن هم چه چوبی . به قول شاعر :
ان کسی که جز به حق کاری کند
یا خلاف حکم قران دم زند
عاقبت گردد گرفتار بلا
آن بلا نامش بود چوب خدا
تا قیامت جای زخمش بی دوا
و به قول خودمون :  بار کج به منزل نمی رسه