ورزش در جهان امروز
اسلام دین تعادل است و با تندروی و یا کندروی در همه امور حتی در امور عبادی مخالف است. ورزش نیز از این قاعده استثناء نیست، متاسفانه در جهان امروز ورزش که فی‌نفسه یک ارزش به شمار می‌رود به تدریج از اصالت خود دور شده و بجای فرهنگ سازی، فرهنگ سوزی و به جای تکامل، انحطاط و به جای تقویت روح انسانی و بعد عاطفی، درنده خویی را به ارمغان می‌آورد.
ورزش امروز به عنوان یک ابزار استعماری، عاملی برای تحمیل و توجیه سلطه استکبار و ترویج فرهنگ مصرف‌گرایی، مدگرایی، پوچی و بی‌بند‌وباری نگریسته می‌شود و از آن برای نیل به مطامع اقتصادی و سیاسی استفاده می‌شود.
در حالی که از نگاه اسلام که افتخار دارد پیامبرش نمونه کامل (خلق عظیم) است یک ورزشکار باید از ورزش، در راستای تقویت بنیه اعتقادی، معنوی و اخلاقی خودش بهره ببرد و تن قوی و اندام نیرومند را صرفا برای خدمت به خدا و خلق بخواهد نه برای فخرفروشی و ابزار سوء استفاده دیگران.
چنانچه در دعای کمیل از زبان مولای متقیان حضرت علی(ع) می‌خوانیم:
«قَوِّ عَلی خِدْمَتِکَ جَوارِحی» خدایا اعضاء و جوارح مرا قوی گردان تا بتوانم بهتر خدمت نمایم و در دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان زمزمه می‌کنیم:
«اللهُمَّ قَوِّنی فیهِ عَلی اِقامَةِ اَمْرِک.» بار پروردگارا جسم و روحم را چنان قوی کن که بتوانم برای اقامه دینت از آن بهره ببرم.
ورزشکار مسلمان باید علاوه بر ایمان و تعهد، خود را مجهز به بینش، دانش و معرفت کند تا در جهان امروز بتواند از حیثیت اسلام و ارزشهای اخلاقی دفاع کرده و با فتح قله‌های کمال، منش و روش جوانمردی و مردانگی را به جهانیان نشان دهد.
