نوروز دیگری آمد، روزی نو، سالی نو، بهاری نو و برگ دیگری در دفتر عمر ما رقم خورد و زندگی با لبخندی ملیح اما قابل تامل خود را عرضه نمود که بنگر در گذشته چه بوده ای؟! کجا رفته ای و در آینده چگونه خواهی بود و کدام مسیر را طی خواهی کرد؟
هر دل با معرفت نیک می داند که آمد و رفت ایام و گردش سال ها، خمیر مایه پرونده زندگی و اعمال اوست که هر سال جدیدی روی می نماید صفحه ای به آن اضافه می‌شود و البته برگی از درخت زندگی او کم می‌شود. او می داند که سال جدید فرصت جدیدی است و باز شدن پنجره بهارنو، امتحان دیگر و آزمونی جدیدتر هم برای جبران کوتاهی ها و قصور گذشته و هم برای ساختن آینده ای متفاوت و مسئولانه، گذشته و آینده ای که روزی در محکمه میزان الهی مورد سنجش قرار خواهد گرفت و او گزارش لحظه به لحظه عمرش را و کارنامه عملش را در روز قیامت خواهد نگریست، فمن یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شراً یره.

لذا انسان با معرفت سطح نگاه خویش به نوروز را سطح نگاه کودکانه به نگاه عارفانه ارتقاء می‌بخشد و در ابتدای هر سال جدیدی از خدایی که «مقلب القلوب و الاحوال» است و «محول الحول و الاحوال» می خواهد که دل و جانش را با بهار عشق و معرفت الهی معطر کرده و او را به مقام رفیع احسن الحال رهنمون سازد.
او از یک سو نگران است و از سوی دیگر امیدوار، نگران کارنامه گذشته و امیدوار به فضل و رحمت بیکران الهی و در دو راهی خوف و رجا و بیم و امید «صراط مستقیم» را یافته و با لطف خدا و اراده راسخ، دام ها و مکرها و وسوسه های شیطانی و بسترهای گناه و معصیت را درنوردیده و در

اقیانوس «رضوان الهی» و خیل «عبادالرحمن» جز به رضای حق نمی اندیشد و جز راه او و خواست او نمی جوید.

آری، نوروز یک فرصت است اگر فرصت شناس باشیم، یک غنیمت است اگر غنیمت شناس باشیم یک سرمایه است اگر قدر سرمایه ها را بدانیم یک دانشگاه است اگر دانشجوی باذکاوت و زیرکی باشیم.
اما دریغ که با غفلت ما این فرصت تبدیل به تهدید می‌شود، سرمایه می سوزد و زمینه دانش آموزی و تلمذ در مکتب بهار و بهار آفرین ایجاد نمی شود

لذا انسان با معرفت سطح نگاه خویش به نوروز را سطح نگاه کودکانه به نگاه عارفانه ارتقاء می‌بخشد و در ابتدای هر سال جدیدی از خدایی که «مقلب القلوب و الاحوال» است و «محول الحول و الاحوال» می خواهد که دل و جانش را با بهار عشق و معرفت الهی معطر کرده و او را به مقام رفیع احسن الحال رهنمون سازد.

او از یک سو نگران است و از سوی دیگر امیدوار، نگران کارنامه گذشته و امیدوار به فضل و رحمت بیکران الهی و در دو راهی خوف و رجا و بیم و امید «صراط مستقیم» را یافته و با لطف خدا و اراده راسخ، دام ها و مکرها و وسوسه های شیطانی و بسترهای گناه و معصیت را درنوردیده و در اقیانوس «رضوان الهی» و خیل «عبادالرحمن» جز به رضای حق نمی اندیشد و جز راه او و خواست او نمی جوید

مگر نه اینکه با تحویل سال باید دل و جان ما نیز متحول شود، تحولی به سوی الله؟
مگر نه اینکه با رویش گلها و زنده شدن طبیعت مکارم اخلاقی نیز در ما زنده شود؟
مگر نه انکه بهار باید یادآور صحنه قیامت و معاد باشد و از زنده شدن طبیعت پس از مرگ زمستانی درس معرفت بگیریم؟
مگرنه اینکه گلها و سبزه ها و درختان و تمام مظاهر خلقت باید روح توحید و اعتقاد به وحدانیت الهی را در ما قوی تر نماید؟
مگر نه اینکه بهار باید صحنه عبرت و عبرت آموزی باشد؟ و....و....و
اگر دعای سال نو را که دنیایی از معرفت و عرفان را در خود دارد خوب مرور کنیم دریچه های معارف الهی به رویمان باز می‌شود
یا مقلب القلوب و الابصار، یا محول الحول و الاحوال، یا مدبر اللیل و النهار، حول حالنا الی احسن الحال

لذا مقصد نهایی و افق نگاه نوروز ما باید جز «احسن الحال» نباشد به‌ویژه اینکه آغاز سال 94 با یاد و نام کوثر قرآن، دردانه رسول الله(ص) حضرت فاطمه زهرا(س) مقارن است و این تقارن فرصت بی‌بدیلی برای نیل به کمال «احسن الحال» است و تمسک به سیره نورانی آن حضرت و عمل به آموزه های فاطمی روزنه های نور و معرفت را در برابر دیدگان ما قرار داده و بهار 94 را به بهاری فاطمی و سالی معنوی مبدل می‌کند. مردم ما اعم از پیرو جوان، زن و مرد، شهری و روستایی، شیعه و سنی همه و همه افتخار ارادت به ساحت مقدس فاطمی را داشته و وجود مقدس فاطمه زهرا(س) را محبوب القلوب خود می‌دانند و ذره ای محبت و عنایت فاطمه اطهر(س) را با تمام دنیا معاوضه نمی‌کنند

قطعا مردم در نوروز 94 حرمت سوگواری سلاله نبوی حضرت فاطمه زهرا(س) را حفظ خواهند کرد و ایران اسلامی در نوروز 94 یک پارچه هیئت فاطمی خواهد شد