√ لباسی به رنگ خدا
امام صادق علیه السلام فرمودند: از این رو زنان را نسا می گویند که ریشه این کلمه از انس است و برای آدم ، جز حوا کسی نبود که با او انس گیرد ( تفسیر نور الثقلین/430/1 ) . قرآن کریم در موارد متعدد با صراحت به این موضوع می پردازد که زن و مرد هر دو از یک ریشه اند و تفاوت های جسمی و روحی ایشان لطفی است از جانب پروردگار متعال تا مکمل یکدیگر باشند و مانند چرخ دنده هایی که پستی ها و بلندی های هرکدام لازمه حرکت آن است ، استعدادها و توانایی های زن و مرد ، برطرف کننده نیازهای دیگری باشد. از این رو آنها را به لباسی برای یکدیگر تشبیه نموده است. ( بقره/187 ) لباسی که هم بهترین ستر و پوشش برای نواقص و غفلت های هرکدام از آن دو است تا ضعفهای آنها را به اسباب سرگرمی و تفریح دوروبریها تبدیل نکند وهم بهترین پناه در سرما وگرمای شداید و مشکلات زندگی است .

هم می تواند زینت زندگی باشد، هم معرف سلیقه و شخصیت و افکار هرکدام. هم مایه آرامش روحی و روانی و هم محافظ خوبی در برابر خار وخاشاک وسوسه های گناهان.
همین جمله کوتاه و تشبیه بلیغ قرآن کریم بیانگر دو پیام ناب برای همسران است:
الف) اینکه ابتدا خدای متعال زن را لباس مرد دانست و بعد مرد را لباس زن، میتواند نشانی از اهمیت نقش زن در زندگی و مسئولیت بالای او باشد.
ب) دو کلمه لکم یعنی برای شما مردان و لهن یعنی برای آن زنان ، حامل این معنای لطیف است که علیرغم همه تفاوتهای جسمی وروحی، زن ومرد علیه یکدیگر نیستند بلکه این برای آن یکی و او برای دیگری است.