وقتی از پیشوایان دینی سوال می شد که با چه گروهی باید ازدواج کرد، در پاسخ می‌فرمودند: بر تو باد ازدواج با افراد متدین. یعنی سعی کن همسری برگزینی که دیندار باشد.

آنچه در کنار دینداری دارای اهمیت است، تناسب و تفاهم در دینداری است. به زبان ساده تر فقط دیندار بودن کافی نیست، بلکه باید ببینیم در مرحله اول چه نگرش و تعریفی نسبت به دینداری داریم و شخص مقابل نیز چگونه می اندیشد. و در مرحله بعد باید این سوال را ازخود بپرسیم که آیا دین داری ما و همچنین ارزش ها و نگرش های ما نسبت به حوزه دین، با دین داری، ارزش ها و نگرش های طرف مقابل تناسبی دارد یا خیر؟!

دین عاملی درونی است که همیشه همراه افراد است و آنان را از ارتکاب اعمال خلاف انسانی باز می دارد. در حالی که قانون یک عامل بیرونی است و طبعا تأثیرات عامل بیرونی در حد ایمان نیست. به همین دلیل گاهی از دین، تعبیر به خودفرمانی عقلی می شود. به زبان دیگر دین تقوای حضور است. یعنی فرد دائما خود را در حضور خداوند حس می کند و می فهمد که همه عالم محضر خداست، پس در محضر او معصیت نمی کند.

اگر تنها یکی از دو همسر به مسائل دینی خود با ایمان کامل پایبند نباشد، مشکلات بسیاری در زندگی آن ها به وجود می آید. چه بسیارند کسانی که با ازدواج با شخص بی دین و بی ایمان، تصمیم به هدایت وی داشته اند ولی نه تنها زندگی شان به طلاق کشیده می شود بلکه پشیمانی و ضربات روحی بسیاری را متحمل می گردند.

ازدواج با یک فرد، مساوی با پیوند با یک خانواده، فامیل و نسل است. در مسأله  انتخاب همسر معقول نیست که انسان بگوید من میخواهم با خود این فرد ازدواج کنم و کاری با خانواده و فامیلش ندارم. این را باید دانست که اگر تو هم با آنها کار نداشته باشی آنها با تو کار دارند!! هرگز نمیتوانی همسرت را از خانواده اش و آنها را از همسرت جدا کنی. خودت هم نمیتوانی با آنها قطع رابطه کنی و حتی صفات و خصوصیات آنان در تربیت فرزندان آینده، تأثیر دارد.

بسیار پیش آمده است که دو نفر قبل از ازدواج از مفاهیم کلی در مورد دین استفاده می کنند و هر دو توافق پیدا می کنند ولی بعد از ازدواج، در نمودها و مصادیق آن موارد کلی، دچار اختلاف  می شوند.

مثال؛ هر دو می گویند مسلمانیم، هر دو از صداقت، ایمان، حجاب و… حمایت می کنند. ولی در برخورد با مسائل و جزئیات زندگی، برداشتها و اختلاف‌های جدی پیدا می کنند. یکی حجاب را چادر می داند، دیگری به چادر یا حتی به مانتو هم اعتقاد ندارد. یکی گوش دادن به موسیقی و حضور در مجالس رقص را بدون اشکال می داند و معتقد است خود فرد نباید مرتکب گناه شود دیگری برعکس این فکر می کند. یکی برادر شوهر و پسر خاله و دختر خاله و خواهر زن را محرم می داند دیگری حتی برای برقراری روابط با محارم هم حد و حدودی قائل است. یکی برای مسافرت، مشهد و زیارت را در نظر می گیرد، دیگری دوست دارد به شمال و لب دریا برود. و هزاران مسئله ریز و درشت دیگر در زندگی مشترکشان پیش می آید، که با تولد فرزندان حادتر می شود، چون تفاوت در سبک تربیتی فرزندان را نیز شامل می گردد. و هر کدام سعی دارد با زیر و بم های ارزشی خود، فرزندان را تربیت کند.

لذا توصیه می شود، که قبل از ازدواج، فقط روی مفاهیم کلی بحث نشود و به جزئیات توجه کافی داشته باشند، و به نمودها، مصادیق و مثالهای عینی آن توجه کنند. به نحوی که با مثالهایی، طرف مقابل را در موقعیت های عینی و واقعی قرار داد.

مسعود صفی یاری ::: سه شنبه 93/8/27::: ساعت 11:27 عصر نظرات دیگران: نظر