اذان اعلام موجودیت اسلام و معرفی عقاید مسلمانان و فریاد علیه معبودهای خیالی است . اذان نماد هوشیاری و بیداری از غفلت و دنیا پرستی است ، اذان شعار توحید ، اقرار به وحدانیت خدا ، رسالت محمد مصطفی « ص » وولایت علی مرتضی « ع » و اولاد طاهرینش « ع » است . وقتی سخن از اذان می آید دل و جان با یاد نماز و نیایش عطر آگین می شود . نمازی که باز دارنده از فحشاو منکر است و عمود خیمه دین .
اذان تا اذان ، نور تا نور است و سرچشمه فیض کمالات و معنویات ، بخصوص اگر این چشمه نور با ماهی چون رمضان المبارک قرین شده . و مردم را به حضور در ضیافت الله فرا بخواند .
اذان تا اذان فرصتی است بسیار ارزشمند و غنیمتی است بسیار گرانبها که بندگان خدا با اجابت دعوت حق و گام نهادن در مسیر نور و معرفت پله های تکامل و اوج را طی نمود ه و همگام با « عبادالله الصالحین » به نجوا با معبود نشسته و با قرآن و دعا انیس شده و شب های رمضان را با نور معرفت و انس روشنایی می بخشند .
اذان تا اذان حبل المتین الهی است و ستارگان درخشان در شب های رمضان حلقه های وصل جاده عشقند و منادی شور وصال و دلدادگی . آری شب های رمضان هدیه ها ی بی بدیل الهی به مشتاقان کمال ، رهجویان وصال است و سفره افطار تا وعده سحر زنجیره لطف خداوند و فیض باران آسمان معنویت است .
زمزمه مناجات عاشقانه افتتاح و دعای سحر و حضور در مساجد و محافل رمضانیه و تلاوت آیات نور و انس با معبود ره آورد منحصر به فرد ضیافت الله و نمازهای عارفانه و نیایش های عاشقانه کهکشان نوری است از اذان مغرب تا اذان صبح که با دعوت حق و اجـابت مؤمنان با حضور در سفره ضیافت نور محقق شده است . ولی با این همه گروهی عظمت و شوکت این لحظه ها و شب های ناب را نادیده گرفته و اذان تا اذان را از اوج ملکوت و عرفان به چاه و یل مادیت و هوس تنزل داده و شب های رمضان را با شب های گلو بندک اشتباه گرفته و مردم را از سفره نور و فیض به سفره هوس و بیراهه و از محافل قدسی و مساجد به سینماها و تماشاخانه ها رهنمون می سازند تا به جای تماشای ملکوت به تماشای فلان فیلم و فلان بازیگر و فلان داستان نشسته و شب های رمضانیه را با نسخه لهو و لعب به سر آورند ، لابد این گروه تصور می کنند مخاطبین آنها از دعوت نامه الهی جهت حضور مستمر در سفره فیض و نور رمضان معاف هستند و از مجاهده در جهاد اکبر که بهترین جلوه آن در شب ها و روزهای ماه مبارک رمضان جلوه می کند فارغ شده اند .
بی گمان همچنانکه تکریم جایگاه و رعایت آداب و حرمت ماه مبارک رمضان در نزد خدای بزرگ بسیار مأجور است . بی حرمتی به آداب و حرمت این ماه مبارک نیز مسئولیت و عواقب خطیری دارد که همه باید از ان به خدای بزرگ پناه ببریم .
در مکتب پر فیض اسلام و در محضر پیامبر اعظم « ص » و اهل بیت مطهرش « ع » آموخته ایم که ماه رمضان جلوه عبودیت و تقوی است و تمرین خویشتنداری در برابر هوس ها و خواسته های نفسانی و جلوه اکمل جهاد اکبر ، در این ماه سفارش شده ایم به انس با قرآن و آشتی با دعا و نیایش و قرین شدن با اعمال و آداب خاصه شب ها و روزهای این ماه نور و معرفت برای کسب آمادگی و لیاقت حضور در شب قدر که از ارزشی والاتر از هزار ماه برخوردار است .
بزرگان دینی به ما توصیه کرده اند که قدر لحظه لحظه این ماه بزرگ را بدانیم تا در دنیا و آخرت دچار حسرت و افسوس نشویم و از این سفره فیض و توفیق میهمانی الهی حداکثر استفاده و نهایت بهره را ببریم . به ما گفنه اند شبها و سحرهای رمضانیه بهترین اوقات برای خوشه چینی از رحمت الهی و نیل به قرب و رضوان الهی است . حواسمان باشد نکند برخی طرح ها و برنامه ها آگاهانه و نا آگاهانه مردم را از مسیر هدایت به غفلت و گمراهی بکشاند . اذان ندای هدایت و فطرت سوق دادن ایشان به « خیرالعمل » است . مبادا شأنیت و حرمت آن را بشکنیم . در ماه رمضان زمین ، آسمان ، جن و انس و ملک ندای ربنا سر داه و درهای بهشتی به روی روزه داران و مناجات کنندگان باز است و نسیم معنویت و عرفان بر دل های عاشق و عارف وزیدن می گیرد مبادا خلاف جهت حرکت کنیم .
امید است عنایت خاصه خداوند شامل حال شده و در ماه ضیافت الهی ، ارمغان ارزشمند و هدیه بی بدیل آسمانی « احس الحال » نصیب همه مشتاقان وصال و دوستداران کمال گردد .
