بی‌شک با نشاط‌ترین و سعادتمندترین زندگی صرفاً در سایه سار آشنایی و عمل به احکام آسمانی اسلام حاصل می‌گردد. زن و شوهر با ایمان زندگی خود را با یاد و نام خدا و توکل به او آغاز کرده و در تمام لحظه‌های زندگی در این مسیر مقدس باقی می‌ماند. در شادی‌ها، تلخی‌ها، سختی‌ها، و آسانیها خدا را حاضر و ناظر دانسته و زندگی را هدیه‌ای از دوست و پله‌ای برای کمال و ترقی معنوی و میدان آزمایش الهی تلقی می‌کنند. آنان تحمل و شکیبایی در مصائب و سختی‌ها را مایة قرب به خدا و پاک کننده گناهان دانسته و در شادی‌ها و آسانیها هرگز از دایره عبودیت و تقوی خارج نمی‌گردند.
همسران با ایمان با همدیگر خوش‌اخلاق، مهربان و صمیمی هستند و دیگران را نیز از چشمه مهر و محبت خویش بهره‌مند می‌سازند.
رمز مانایی خانواده تدیّن است و زن و شوهر متدیّن زندگی را نعمتی از خدا دانسته و تمام سعی خود را بکار می‌برند تا این نعمت را با رضایتمندی خداوند مهربان قرین کنند.
آنان زندگی مشترک را تنها برای ارضاء غریزه جنسی نمی‌پندارند بلکه هدف بالاتری برای آن تصور می‌کنند و آن چیزی نیست جز تجلّی عبودیّت خدا و نردبانی برای تکامل معنوی و پرواز در ملکوت.
همواره در داشته‌ها شکورند و در نداشته‌ها بردبار، هر آنچه خدا ارزانی‌شان داشته زیبا پندارند و غم نداشته‌ها را نمی‌خورند.
خانة ساده و محقر خود را با آموزه‌های الهی و دستورات اسلامی عطراگین نموده و آن را به قطعه‌ای از بهشت تبدیل می‌کنند. در خانة بهشتی اهل‌خانه با یاد خدا مأنوسند و از نور اهل‌بیت بهره‌مند، خود را در محضر حق می‌بینند و در محضر حق گناه و معصیت را روا نمی‌دانند. زبان،گوش، چشم، دست، پا و قلب و اندیشه خود را در مسیر رضایت الهی به کار می‌گیرند. در این خانه، آلودگی، رذیلت، نافرمانی و در یک کلمه شیطان راه ندارد. خانه‌ای است نورانی که شب روز مهبط ملائک خدا و نزول فرشتگان الهی و برکات خداوندی است.
اهل‌خانه روزی‌خوار خدایند و هرگز به روزی دهنده خیانت نمی‌کنند. لقمه حلال محور در آمد و پرهیز از اسراف و تبذیر محور هزینه کردآنان است.
مردِ خانه جز حلال نمی‌جوید و زن خانه جز حلال نمی‌‌خواهد. عفت، پاکدامنی، تقوا، تلاش، قناعت، مهرورزی، حیا، غیرت، سخاوت، خوش‌اخلاقی و معنویت‌گرایی شاخصه‌های اصلی زندگی این زن و شوهر خوشبخت است.
«مرد» که رهبری خانواده را به عهده دارد وظیفه خود را تنها رسیدگی و تأمین امور مادی خانواده نمی‌داند بلکه دینمداری و معنویت‌گرایی اهل‌خانه را تکلیفی بزرگ و مسئولیتی خطیر پنداشته و برای تحقق آن تلاش می‌کند.[1] پرواضح است اگر آنچه در خانه حاکم است هواهای نفسانی و وسوسه‌های شیطانی باشد. اگر آنچه در خانه تعیین کننده است مادیات و تجملات باشد، اگر مبنای زندگی براساس درآمد زیاد و ثروت هنگفت بوده و حلال و حرام در آن مطرح نباشد، اگر حُجب، حیا، غیرت، ایمان، دعا، و خلوص رخت بربسته باشد، اگر خدا در خانه جایی نداشته، و بجای آن شیطان عنان اهل‌خانه را در اختیار داشته باشد، فیلم‌های مستهجن، نوارهای مبتذل، موسیقی، بی‌عفتی، اعتیاد، بی‌ادبی، و گستاخی و اعتیاد فضای خانه را آلوده کرده باشد؛ چنین خانه‌ای دریی است از درهای جهنم و اهل آن اگر بخواهند از جهنم و عذاب الهی نجات یابند چاره‌ای جز کوچ به سمت توبه، بندگی و خلوص ندارند.
چه کنیم تا خانه‌ای معنوی داشته باشیم؟
برای تقویت جنبة معنوی خانه و خانواده و بالابردن سطح دینداری اهل‌خانه راه‌کارهای مختلفی وجود دارد که به برخی از آن‌‌ها اشاره می‌گردد:
الف) تقیّد به تقوای الهی وخویشتنداری
ب) تمرین مبارزه با هوای نفس و غلبه بر دشمن درونی
ج) پافشاری بر عفّت و پاکدامنی با پرهیز از ارتباطات غیر ضروری با نامحرمان (فامیل وبیگانه)
د) پایبندی جدّی به واجبات و محرمات
ه) برنامه‌ریزی منظم و معیّن برای ارتباط با خدا و شرکت در محافل مذهبی و معنوی
و) پرهیز از تهیه و بکارگیری ابزاری که مسیر فساد اخلاقی را در خانه مهیّا می‌کند مانندCD، فیلم، نوار یا عکس مبتذل و حرام
ز) برنامه‌ریزی منظم برای ارتباط مستمر با اهل‌بیت عصمت و طهارت7 از قبیل برگزاری مراسم مذهبی، مسافرت‌های زیارتی، تهیه هدیه در ولادت بزرگان دینی و...
ح) تهیه و مطالعة کتاب‌ها و نشریات مذهبی و اخلاقی و توصیه به اهل‌خانه برای مطالعه آن
ط) التزام عملی به آموزه‌های دینی و فضائل اخلاقی و نهادینه ساختن اموری چون نماز اول وقت، ارتباط با مسئله امر به معروف و نهی از منکر، سخاوت، انفاق و...
[1]. مستدرک الوسائل، ج 14، ص 238.
