الهی ، من لی غیرک
درآیه 30 سوره مبارکه فرقان از قول رسول خدا ، محمد مصطفی (ص) آمده است : یا رب ان قومی هذا اتخذوا هذا القران مهجورا . یعنی ، بار پروردگارا امتم قرآنت را غریب و تنها رهانمودند .
یه نظر می رسد شکایت پیامبر (ص) ناظر به روزگار ماست ، گویا می فرماید :
خدایا، تو قران را نازل فرمودی تا کتاب زندگی و قانون زیستن متعالی باشد اما آنان در عمل آن را تبدیل به کتابی برای مرده ها و قبرستان ها نمودند . تا جایی که هر کس صدای قرائت به گوشش می خورد یاد مجلس فاتحه و قبرستان می افتاد . در حالیکه آنقدر که قران برای زنده ها سودمند است برای مرده ها نافع نیست .
خدایا ، خودت شاهدی امتم قران را به جای اینکه کتاب زندگی خود قرار دهند آن را در حد یک کتاب تشریفاتی تنزل دادند . تنها وقتی یاد قران می افتا دند که وسیله یاخانه جدیدی معامله کرده باشند ، عروسیی در پیش باشد تا آن را در سفره عقد بگذارند ، مسافرتی بروند و احیانا شب قدری آن را روی سرشان بگیرند .بارالها ،برخی از آنان بجای اینکه به قرآن خدمت کنند قران را به خدمت گرفتند تا به مال ، منال ، شهرت و موقعیتی برسند ..پروردگارا ، برخی از آنان برای فراگیری زبان های بیگانه برای خود یا فرزندانشان هزینه های هنگفتی نموده و از مال ،عمر و انرژی خود مایه گذاشتند اما برای یادگیری قرآن قدمی برنداشتند . برخی نیز در ظاهر قران می خواندند اما از عمل به مضامین انسان ساز قران خبری نبود.
حال دوست عزیز در خلوت خود کمی بیندیش ببین تو رابطه ات با قران چگونه است ؟ نکند خدای ناکرده در زوز قیامت مشمول شکایت پیامبر اعظم (ص) واقع شوی و در برابر آن بزرگوار شرمنده گردی . مگر نه اینکه آخرین توصیه پیامیر به امتش امانتداری نسبت به دو رکن رکین اسلام یعنی قران و اهل بیت (ع) بود . این حدیث را با هم مرور کنیم : انی تارک فیکم الثقلین ، کتاب الله و عترتی ...
من از میان شما می روم ولی دو چیز بسیار سنگین و گرانبها را در میان شما باقی می گذارم . دو چیزی که تا قیام قیامت هرگز از همدیگر جدا نخواهند شد ( یعنی کسی نمی تواند ادعا کند من یکی را بدون دیگری قبول دارم ) و آن دوچیز عبارتند از : قران و اهل بیتم .
خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار
بر گرفته از کتاب " پیامبر اعظم (ص) و مسائل خانواده تآلیف " مسعود صفی یاری "
چاپ شده در سال پیامیر اعظم (1385)
